• DÉGELER v. [cj. peler].
Infinitif : DÉGELER
Indicatif présent : DÉGÈLE DÉGÈLES DÉGELONS DÉGELEZ DÉGÈLENT
Indicatif imparfait : DÉGELAIS DÉGELAIT DÉGELIONS DÉGELIEZ DÉGELAIENT
Indicatif futur simple : DÉGÈLERAI DÉGÈLERAS DÉGÈLERA DÉGÈLERONS DÉGÈLEREZ DÉGÈLERONT
Indicatif passé simple : DÉGELAI DÉGELAS DÉGELA DÉGELÂMES DÉGELÂTES DÉGELÈRENT
Subjonctif présent : DÉGÈLE DÉGÈLES DÉGELIONS DÉGELIEZ DÉGÈLENT
Subjonctif imparfait : DÉGELASSE DÉGELASSES DÉGELÂT DÉGELASSIONS DÉGELASSIEZ DÉGELASSENT
Conditionnel présent : DÉGÈLERAIS DÉGÈLERAIT DÉGÈLERIONS DÉGÈLERIEZ DÉGÈLERAIENT
Impératif : DÉGÈLE DÉGELONS DÉGELEZ
Participe présent : DÉGELANT
Participe passé : DÉGELÉ DÉGELÉS DÉGELÉE DÉGELÉES
• dégeler v. Faire qu’une chose qui était gelée cesse de l’être.
• dégeler v. (Figuré) Faire cesser la réserve, la froideur que quelqu’un avait d’abord gardée.
• dégeler v. (Intransitif) Cesser d’être gelé.
DE DEGEL DEGELE GEL GELE GELER LE
DECELER DEGELEE DEGELES DEGELEZ DEGENER DEMELER DETELER REGELER
DEGELERA DEGELERAI DEGELERAS DEGELEREZ DEGELERAIS DEGELERAIT DEGELERENT DEGELERIEZ DEGELERONS DEGELERONT DEGELERIONS DEGELERAIENT
Rapporte 9 points (sans les contraintes du jeu.)