• DÉIFIER v. [cj. nier]. Élever au rang des dieux.
Infinitif : DÉIFIER
Indicatif présent : DÉIFIE DÉIFIES DÉIFIONS DÉIFIEZ DÉIFIENT
Indicatif imparfait : DÉIFIAIS DÉIFIAIT DÉIFIIONS DÉIFIIEZ DÉIFIAIENT
Indicatif futur simple : DÉIFIERAI DÉIFIERAS DÉIFIERA DÉIFIERONS DÉIFIEREZ DÉIFIERONT
Indicatif passé simple : DÉIFIAI DÉIFIAS DÉIFIA DÉIFIÂMES DÉIFIÂTES DÉIFIÈRENT
Subjonctif présent : DÉIFIE DÉIFIES DÉIFIIONS DÉIFIIEZ DÉIFIENT
Subjonctif imparfait : DÉIFIASSE DÉIFIASSES DÉIFIÂT DÉIFIASSIONS DÉIFIASSIEZ DÉIFIASSENT
Conditionnel présent : DÉIFIERAIS DÉIFIERAIT DÉIFIERIONS DÉIFIERIEZ DÉIFIERAIENT
Impératif : DÉIFIE DÉIFIONS DÉIFIEZ
Participe présent : DÉIFIANT
Participe passé : DÉIFIÉ DÉIFIÉS DÉIFIÉE DÉIFIÉES
• déifierais v. Première personne du singulier du conditionnel présent du verbe déifier.
• déifierais v. Deuxième personne du singulier du conditionnel présent du verbe déifier.
AI AIS DE DEIFIE DEIFIER DEIFIERA DEIFIERAI FI FIE FIER FIERA FIERAI FIERAIS IF RA RAI RAIS
DEFIERAIS DEIFIERAS EDIFIERAS REEDIFIAS
Rapporte 14 points (sans les contraintes du jeu.)