• EMPARER (S') v. [cj. aimer].
Infinitif : EMPARER
Indicatif présent : EMPARE EMPARES EMPARONS EMPAREZ EMPARENT
Indicatif imparfait : EMPARAIS EMPARAIT EMPARIONS EMPARIEZ EMPARAIENT
Indicatif futur simple : EMPARERAI EMPARERAS EMPARERA EMPARERONS EMPAREREZ EMPARERONT
Indicatif passé simple : EMPARAI EMPARAS EMPARA EMPARÂMES EMPARÂTES EMPARÈRENT
Subjonctif présent : EMPARE EMPARES EMPARIONS EMPARIEZ EMPARENT
Subjonctif imparfait : EMPARASSE EMPARASSES EMPARÂT EMPARASSIONS EMPARASSIEZ EMPARASSENT
Conditionnel présent : EMPARERAIS EMPARERAIT EMPARERIONS EMPARERIEZ EMPARERAIENT
Impératif : EMPARE EMPARONS EMPAREZ
Participe présent : EMPARANT
Participe passé : EMPARÉ EMPARÉS EMPARÉE EMPARÉES
• empara v. Troisième personne du singulier du passé simple de emparer.
EMPARAI EMPARAS EMPARAT EMPARAIS EMPARAIT EMPARANT EMPARAMES EMPARASSE EMPARATES EMPARAIENT EMPARASSES EMPARASSENT EMPARASSIEZ EMPARASSIONS
DESEMPARAI DESEMPARAS DESEMPARAT DESEMPARAIS DESEMPARAIT DESEMPARANT DESEMPARAMES DESEMPARASSE DESEMPARATES DESEMPARAIENT DESEMPARASSES DESEMPARASSENT DESEMPARASSIEZ DESEMPARASSIONS
EMPARAS PAMERAS PARAMES PARSEMA RAPAMES
Rapporte 9 points (sans les contraintes du jeu.)