• ENVENIMER v. [cj. aimer].
Infinitif : ENVENIMER
Indicatif présent : ENVENIME ENVENIMES ENVENIMONS ENVENIMEZ ENVENIMENT
Indicatif imparfait : ENVENIMAIS ENVENIMAIT ENVENIMIONS ENVENIMIEZ ENVENIMAIENT
Indicatif futur simple : ENVENIMERAI ENVENIMERAS ENVENIMERA ENVENIMERONS ENVENIMEREZ ENVENIMERONT
Indicatif passé simple : ENVENIMAI ENVENIMAS ENVENIMA ENVENIMÂMES ENVENIMÂTES ENVENIMÈRENT
Subjonctif présent : ENVENIME ENVENIMES ENVENIMIONS ENVENIMIEZ ENVENIMENT
Subjonctif imparfait : ENVENIMASSE ENVENIMASSES ENVENIMÂT ENVENIMASSIONS ENVENIMASSIEZ ENVENIMASSENT
Conditionnel présent : ENVENIMERAIS ENVENIMERAIT ENVENIMERIONS ENVENIMERIEZ ENVENIMERAIENT
Impératif : ENVENIME ENVENIMONS ENVENIMEZ
Participe présent : ENVENIMANT
Participe passé : ENVENIMÉ ENVENIMÉS ENVENIMÉE ENVENIMÉES
• envenimâmes v. Première personne du pluriel du passé simple du verbe envenimer.
AME AMES EN ENVENIMA ES IMAM MA MAME MAMES ME MES NI NIM VE
AMI AMINE IN MA MI MIN MINE NE SE SEMA
Rapporte 16 points (sans les contraintes du jeu.)