• ESBAUDIR (S') v. [cj. finir]. (= ébaudir) Vx. Se réjouir.
Infinitif : ESBAUDIR
Indicatif présent : ESBAUDIS ESBAUDIT ESBAUDISSONS ESBAUDISSEZ ESBAUDISSENT
Indicatif imparfait : ESBAUDISSAIS ESBAUDISSAIT ESBAUDISSIONS ESBAUDISSIEZ ESBAUDISSAIENT
Indicatif futur simple : ESBAUDIRAI ESBAUDIRAS ESBAUDIRA ESBAUDIRONS ESBAUDIREZ ESBAUDIRONT
Indicatif passé simple : ESBAUDIS ESBAUDIT ESBAUDÎMES ESBAUDÎTES ESBAUDIRENT
Subjonctif présent : ESBAUDISSE ESBAUDISSES ESBAUDISSIONS ESBAUDISSIEZ ESBAUDISSENT
Subjonctif imparfait : ESBAUDISSE ESBAUDISSES ESBAUDÎT ESBAUDISSIONS ESBAUDISSIEZ ESBAUDISSENT
Conditionnel présent : ESBAUDIRAIS ESBAUDIRAIT ESBAUDIRIONS ESBAUDIRIEZ ESBAUDIRAIENT
Impératif : ESBAUDIS ESBAUDISSONS ESBAUDISSEZ
Participe présent : ESBAUDISSANT
Participe passé : ESBAUDI ESBAUDIS ESBAUDIE ESBAUDIES
• esbaudira v. Troisième personne du singulier du futur du verbe esbaudir.
AU BA BAU BAUD DIRA ES ESBAUDI ESBAUDIR IRA RA UD
ESBAUDIRAI ESBAUDIRAS ESBAUDIRAIS ESBAUDIRAIT ESBAUDIRAIENT
Rapporte 12 points (sans les contraintes du jeu.)