• TRALUIRE v. (p.p.inv.) [cj. luire]. Helv. Devenir translucide, en parlant du raisin qui mûrit.
Infinitif : TRALUIRE
Indicatif présent : TRALUIS TRALUIT TRALUISONS TRALUISEZ TRALUISENT
Indicatif imparfait : TRALUISAIS TRALUISAIT TRALUISIONS TRALUISIEZ TRALUISAIENT
Indicatif futur simple : TRALUIRAI TRALUIRAS TRALUIRA TRALUIRONS TRALUIREZ TRALUIRONT
Indicatif passé simple : TRALUIS TRALUIT TRALUÎMES TRALUÎTES TRALUIRENT TRALUISIS TRALUISIT TRALUISÎMES TRALUISÎTES TRALUISIRENT
Subjonctif présent : TRALUISE TRALUISES TRALUISIONS TRALUISIEZ TRALUISENT
Subjonctif imparfait : TRALUISISSE TRALUISISSES TRALUISÎT TRALUISISSIONS TRALUISISSIEZ TRALUISISSENT
Conditionnel présent : TRALUIRAIS TRALUIRAIT TRALUIRIONS TRALUIRIEZ TRALUIRAIENT
Impératif : TRALUIS TRALUISONS TRALUISEZ
Participe présent : TRALUISANT
Participe passé : TRALUI
• traluirait v. Troisième personne du singulier du conditionnel de traluire.
AI AIT ALU IRA IRAI IRAIT LU LUI LUIRA LUIRAI LUIRAIT RA RAI RAIT TRALUI TRALUIRA TRALUIRAI
TRADUIRAIT TRALUIRAIS TRALUISAIT
Rapporte 10 points (sans les contraintes du jeu.)